W związku z tzw. majówką pamiętajmy o wywieszeniu flag:

• 1 maja- Międzynarodowe Święto Pracy,
• 2 maja- Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej,
• 3 maja- Święto Konstytucji 3 maja.

Mimo, że osobno bądźmy razem w te dni!

W obecnym 2020 r., mimo wielu trudności związanych z epidemią, starajmy się zachować tradycję świętowania narodowych rocznic, wpisaną i głęboko zakorzenioną w naszej historii. Jest to nasze narodowe dziedzictwo, spuścizna odziedziczona po dumnych i odważnych przodkach, którzy mimo trudności i zakazów, niejednokrotnie z narażeniem zdrowia i życia, oddawali cześć polskim symbolom narodowym i bohaterom, którzy przysłużyli się Ojczyźnie. Pamiętajmy, że przez naszą pamięć o tamtych chwalebnych wydarzeniach, dokładamy kolejną cegiełkę w budowę dobra wspólnego, któremu na imię Rzeczpospolita Polska, o którym z dumą możemy mówić: Nasza Ojczyzna.

Pierwszego, drugiego oraz trzeciego maja obchodzone są w naszej Ojczyźnie ważne święta. Pierwszy maja to Święto Pracy, ustanowione dla upamiętnienia manifestacji robotniczej, która odbyła się właśnie 1 maja 1886 r. w Chicago. Drugi maja to Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej, święto podczas którego oddajemy cześć naszym symbolom narodowym. Zostało ustanowione ustawą Sejmu Polskiego 20 lutego 2004 r. Wreszcie Święto Narodowe 3 Maja, ustanowione w 1919 r. dla upamiętnienia uchwalenia pierwszej w Europie i drugiej na świecie Konstytucji 3 Maja Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Polskie symbole narodowe

Ma Polska skarby trzy, którymi są: Orzeł Biały, Flaga Biało- Czerwona oraz Mazurek Dąbrowskiego. Skarby te nazywamy symbolami narodowymi. Są one bliskie sercu każdego, kto kocha swoją Ojczyznę.

Godło Polski- Orzeł Biały jest najstarszym spośród polskich symboli narodowych. Już ponad 800 lat temu książęta z dynastii Piastów używali wizerunku orła jako swego znaku rodowego. Według legendy założyciel państwa Polan, Lech, podczas postoju w okolicach Poznania ujrzał pod wieczór sporych rozmiarów gniazdo na drzewie. Znajdował się w nim biały orzeł z trzema pisklętami. Gdy Lech przyglądał się mu, orzeł rozpostarł skrzydła na tle nieba czerwonego od zachodzącego słońca. Lech zachwycił się, postanowił tam osiąść, umieścił orła w swym herbie, a miejsce na pamiątkę nazwał Gniezdnem (obecnie Gniezno) od słowa gniazdo.

Flaga biało-czerwona - na pierwszych flagach i sztandarach reprezentujących Królestwo Polskie widniał biały orzeł w koronie na czerwonym tle. Jan Długosz, opisując przygotowania do bitwy pod Grunwaldem, pisze o „chorągwi wielkiej, na której wyszyty był misternie orzeł biały z rozciągnionemi skrzydły, dziobem rozwartym i z koroną na głowie, jako herb i godło całego Królestwa Polskiego”. Barwy biała i czerwona zostały uznane za narodowe po raz pierwszy 3 maja 1792 r. Podczas obchodów pierwszej rocznicy uchwalenia Ustawy Rządowej. Damy wystąpiły wówczas w białych sukniach przepasanych czerwoną wstęgą, a panowie nałożyli na siebie szarfy biało-czerwone.

Mazurek Dąbrowskiego - pieśń została napisana w 1797 r. przez Józefa Wybickiego dla polskich żołnierzy, którzy pod dowództwem generała Jana Henryka Dąbrowskiego walczyli u boku Napoleona Bonaparte o wolność ojczyzny. Początkowo nosiła nazwę ,,Pieśni Legionów polskich we Włoszech”. W 1927 roku ,,Mazurek Dąbrowskiego” stał się polskim hymnem narodowym.

3 Maja 1791 r. próbą ratowania Najjaśniejszej Rzeczypospolitej

,,Witaj dniu trzeciego maja,
który wolność nam zwiastujesz.
Pierzchła już ciemiężców zgraja.
Polsko, dzisiaj tryumfujesz!
Witaj maj, piękny maj,
U Polaków błogi raj."

Witaj, majowa jutrzenko, Rajnold Suchodolski

Wyobraź sobie ciepły wiosenny dzień. Wokół Zamku Królewskiego w Warszawie zebrały się tłumy ludzi, wszyscy chcieli wiedzieć, co dzieje się na sali sejmowej. Sejm obradował już cztery lata. Posłowie kochający ojczyznę dążyli do zmian, które uratowałyby nasz kraj przed upadkiem i utratą wolności. Do tego potrzebna była dobra, mądra konstytucja.

Poseł I: Mości panowie! Panie marszałku sejmowy! Róbmy ustawę! Róbmy ją dzisiaj! Dla ratowania Rzeczypospolitej odrzućmy precz: liberum veto, wolną elekcję, rokosz. Wprowadźmy głosowanie większością głosów w sejmie, dziedziczność tronu, nadajmy nowe prawa mieszczanom, weźmy w opiekę chłopów. Niech nasza ojczyzna stanie się monarchią konstytucyjną, w której mądry król w zgodzie z uchwaloną konstytucją zadba o los swoich poddanych.

Poseł II: Zaklinam was, najjaśniejsze stany, abyście raczyli tę nową przyjąć Konstytucję, Ciebie zaś, najjaśniejszy królu, proszę, abyś najpierwszy na przyjęcie jej wykonał obywatelską przysięgę, a my wszyscy za twym pójdziemy przykładem!

Pozostali posłowie potakują, klaszczą, wykrzykują: „Uchwalić Konstytucję!”.

Król wstaje z tronu, podnosi palce prawej ręki do góry: W imię Boga w Trójcy Świętej Jedynego, Stanisław August, z Bożej Łaski i woli narodu król Polski, dla dobra powszechnego, dla ugruntowania wolności, dla ocalenia ojczyzny naszej i jej granic z największą stałością ducha niniejszą konstytucję uchwalamy i tę całkowicie za świętą, za niewzruszoną deklarujemy, dopóki by naród wyraźną wolą swoją nie uznał potrzeby odmienienia w niej jakiego artykułu. Przysięgam Bogu i żałować tego nie będę! Proszę waszmość panów, kto kocha Ojczyznę, niech idzie za mną do kościoła wykonać tę samą przysięgę!

Król siada, posłowie ożywczo wiwatują: „Wiwat Konstytucja!”, „Wiwat Król!”, „Wiwat wszystkie stany!”

I my, pójdźmy za przykładem ostatniego króla Polski, wypełniać nasze codzienne obowiązki, nie tylko dla siebie, ale również dla chwały III Rzeczpospolitej Polskiej.

Autor: Ryszard Kowalczyk, historyk w SP im. Armii Krajowej w Olesznie