Narodowe Święto Niepodległości to najważniejsze święto państwowe. Jest obchodzone dla upamiętnienia dnia, w którym to nasza Ojczyzna odrodziła się po 123 latach niewoli.

Polska zniknęła z mapy Europy i świata w 1795 roku, gdy Rosja, Prusy i Austria dokonały trzeciego rozbioru Polski. Dopiero pierwsza wojna światowa dała naszej Ojczyźnie szansę na walkę o niepodległość. I nasi przodkowie, pod wodzą marszałka Józefa Piłsudskiego w pełni tę szansę wykorzystali.

Wybór tej daty nie był nieprzypadkowy. 11 listopada 1918, po kapitulacji Niemiec na froncie zachodnim, zakończyła się I wojna światowa.

Dzień ten ustanowiono naszym świętem państwowym po raz pierwszy dopiero w 1937 roku. W latach 1939-44 podczas okupacji hitlerowskiej oraz w okresie od 1945 do 1989 roku, w czasie rządów komunistycznych, obchodzenie tego święta było zakazane. Dopiero w roku 1989 Sejm przywrócił jego obchody. Od tego roku dzień 11 listopada jest dniem wolnym od pracy. Święto obchodzone jest w całym kraju lecz najważniejsze obchody odbywają się w Warszawie, na placu Józefa Piłsudskiego, przed Grobem Nieznanego Żołnierza.

Również w naszej szkole nie zapominamy o tym ważnym w naszej narodowej historii wydarzeniu. W dniu 10 listopada cała szkolna społeczność uczestniczyła w uroczystej akademii przygotowanej przez uczniów klasy czwartej i szóstej pod kierunkiem pani Magdaleny Marcinkowskiej i pana Edwarda Karpińskiego. Uczniowie w bardzo ciekawy, obrazowy sposób przedstawili tragiczne losy naszej Ojczyzny od momentu utraty suwerenności do dnia jej odzyskania w 1918 roku. W wykonaniu młodych recytatorów przejmująco brzmiały wiersze o miłości do Polski, której nie było na mapie świata, ale pozostała w sercach Polaków. O miłości do ojczystej mowy, polskiej historii, kultury i religii, której nie udało się zaborcom wykorzenić ani groźbami, ani prześladowaniami, ani też karą więzienia, czy też zsyłką na Sybir. O miłości do Ojczyzny, która była silniejsza nawet od śmierci. Wszyscy ze wzruszeniem słuchali pięknych pieśni historycznych, zwłaszcza „Roty”, której słowa powinny głęboko zapaść w serca wszystkich Polaków. Podobne uczucia wzbudziła piosenka: „O mój rozmarynie” w wykonaniu” dzieci z oddziału przedszkolnego. Równie pięknie zabrzmiały piosenki z repertuaru: Marka Grechuty: „Wolność” i Jacka Wójcickiego: „Miejcie nadzieję” w wykonaniu Kasi Szczepańskiej oraz Natalii Gacia.

Dreszcz emocji wywołał głośny dźwięk dzwonu Zygmunta ogłaszającego, podobnie jak 93 lata temu, że nasza Ojczyzna jest wolna i niepodległa. Ze sceny padły również słowa przestrogi autorstwa naszego Wielkiego Rodaka Jana Pawła II: „Pilnujcie wolności, bo ona nie jest nam dana raz na zawsze !”

Natomiast autentyczną radość można było zaobserwować na twarzach słuchaczy, gdy na zakończenie uroczystości zabrzmiały pierwsze dźwięki znanego wszystkim przeboju: „Kocham Cię, Polsko”.

Uroczystość przypomniała nam, że naszym przodkom należy się wdzięczność za nasze bezpieczne domy, za spokojne sny, za życie wolne od przemocy i lęku; że naszym życiem, nauką i pracą powinniśmy chociaż w części ten dług wdzięczności spłacać.

ZOBACZ ZDJĘCIA Z UROCZYSTOŚCI

Redakcja