„Monolog papierosa”

Weź mnie do ust człowieku naiwny,

a wnet przeniosę Cię w świat przedziwny.

Nie będzie Ci dobrze, nie będzie Ci błogo,

ale swoimi sposobami zatrzymam Cię przy sobie.

Jest bardzo trudno ode mnie się uwolnić,

a głód nikotynowy ciężko jest poskromić.

Ale mimo tego sięgajcie po mnie ludzie,

wydawajcie na mnie pieniądze zarobione w trudzie.

To właśnie dzięki mnie zamiast uśmiechu białego,

będziecie mieli ząbki koloru szarego.

To dzięki mnie świeżość oddechu waszego,

zamieni się w zapach dymu tytoniowego.

Palcie mnie ludzie- rano i wieczorem,

w szkole, na dworze, przed telewizorem.

Zawsze i wszędzie będę razem z wami,

będziecie o mnie myśleć dniami i nocami.

Ja wiele okrutnych rzeczy zdziałać potrafię,

tylko czy w Wasze ręce głupcy trafię ???

Anna Piorun

„Moja mama - mój cały świat”

Moja mama jest dla mnie całym światem,

słońcem, wiatrem i pięknym kwiatem.

Tyle ciepła w jej głosie.

Tyle siły w jej rękach.

Gdy w kochane patrzę oczy,

niestraszne są ponure dni.

Niestraszny wicher,

niestraszne deszczowe dni.

Dużo szczęścia przy niej zaznałam,

i właśnie za to wszystko ją kocham.

Ona zna moje myśli.

Wie, że jest dla mnie wszystkim.

Dla niej świeci słońce,

dla niej śpiewam na kwiecistej łące.

Ona z każdego bukietu się cieszy.

Ona mnie zawsze pocieszy.

Anna Piorun

„Borowiec”

Tutaj moje miejsce,

tu jest mój dom.

Tu mama i tata,

ja jestem stąd.

Tu pachnie ziemia,

wokół tyle drzew.

Są stawy, zarośla,

ptaków słychać śpiew.

Tyle tutaj miejsca

dla każdego z nas,

spacerować można,

cicho szumi las.

I biegać i śpiewać

może każdy z nas.

Jak dobrze żyć tutaj,

miło płynie czas.

Aleksandra Lichosik

„Wola Świdzińska”

Między dwoma wzniesieniami,

jest  miejscowość, w której mieszkamy.

To Wola Świdzińska !

Obok wznosi się Góra Świdzińska.

Na niej stoi duża wieża.

Lasy także mamy,

w których grzyby i jagody zbieramy.

Domów jest sześćdziesiąt,

a mieszkańców dziewięćdziesiąt.

Dworek śnieżnobiały we wsi mamy,

O Niemojewskich zawsze pamiętamy.

Kościoła nie mamy,

ale za to o cztery kapliczki dbamy.

Przystanki dwa posiadamy,

Z nich do szkoły wyruszamy.

Boiska nie mamy,

ale i tak zawsze ze wszystkimi wygrywamy.

Niestety parku u nas nie ma,

I dlatego do lasu na „opony” wyruszamy.

Z pięknej wioski się cieszymy

I dlatego ją chwalimy.

Anna Piorun

„Wspomnienia”

Gdy byłam bardzo mała

W Olesznie mieszkałam.

Z mamą spacerowałam,

okolicę podziwiałam.

Bywałam w Kościele,

nie tylko w niedzielę.

Głosu dzwonów słuchałam,

wnętrze podziwiałam.

Na Źródłowej stałam

kaczki oglądałam,

powoli pływały

i nie uciekały.

Pod pałac chodziłam,

bardzo się dziwiłam,

że taki ogromny,

wygląda jak pomnik.

Na jednym z pagórków,

prawie jak pod chmurką,

był cmentarz szeroki,

trzeba być tam cicho.

Niedzielne spacery

po pagórkach wielu

W pamięci mej zostały,

nic się nie zmieniły.

Aleksandra Lichosik

„O Panu Raku”

Lubię swoją wieś tak,

jak kiedyś pan Rak.

W swoich wierszach

zostawił znak,

że to miejsce

było mu bliskie,

że jest najpiękniejsze

i nasze, Świętokrzyskie!

I ja się cieszę,

że jestem stąd,

że mogę biegać

wśród tych łąk,

zrywać kwiaty,

jeździć na rowerze

i pisać o tym na papierze.

Aleksandra Lichosik

„Borowiec”

Borowiec to piękny zakątek,

Stąd moja opowieść bierze początek.

Są tu piękne lasy i głębokie stawy,

Są pola pełne zboża i łąki zielonej trawy.

W tej miejscowości pan Rak się urodził,

Żył pośród tych lasów, po tych łąkach chodził.

Weronika Omasta

„Moja miejscowość”

Moja miejscowość to Świdno,

Jest w niej bardzo widno.

Dzięki temu jest zawsze pogoda i czysta woda.

Bardzo lubię Świdno,

Bo się do niego przyzwyczaiłam.

Nie odejdę stąd tak szybko.

Tu mam rodzinę, koleżanki, kolegów i dziadków.

Mówcie, co chcecie,

Ale Świdno to najwspanialsza miejscowość na świecie.

Weronika Omasta

"Nasze najpiękniejsze"

W naszym regionie jest zabytków wiele:

Grota w Krasocinie,

Ruiny w Gruszczynie –

pozostałość po starym kościele.

W Woli Świdzińskiej

jest dworek bardzo stary,

Oleszno zaś się szczyci

Pałacem wspaniałym.

Ja mieszkam we Świdnie,

Pięknej miejscowości.

Która zawsze latem

Tłum turystów gości.

Weronika Omasta

„Widok z okna”

U mnie w domu

Za oknem są kwiaty,

lasy, pola, łąki.

A wiosną śpiewają nawet

Skowronki.

Ptaszki fruwają

Wśród konarów drzew

Szumiących na wietrze

I jest świeże powietrze.

O wieczornej porze

Grają świerszcze w borze.

Wszystko do snu się szykuje,

A Matka Natura tuli je czule.

Agnieszka Bartocha

„Moja mała ojczyzna”

Moja mała ojczyzna to Świdno.

To dom, w którym czuję się bezpiecznie.

To łąki zielone.

To pola dające nam plony.

To lasy świerkiem i sosną pachnące.

To Góra Świdzińska – duma naszej miejscowości.

Moja mała ojczyzna to wszystko, co mnie otacza.

Agnieszka Bartocha

„Zabrody”

Zabrody, piękna okolica,

Każdy, kto do nas przyjedzie, bardzo się zachwyca.

Piękny Park Krajobrazowy tutaj mamy

i każdego zapraszamy!

Dużo drzew u nas rośnie

i fiołki są na wiosnę.

Bardzo dobrze mam się tutaj żyje,

naprawdę nikt tego nie kryje.

Każdy kocha swoją wieś

i ty dobrze o tym wiesz !

Emilia Tkaczyk

„Krasocin”

Gminą naszą jest Krasocin.

Dumą jej jest wiatrak stary,

Który stoi tuż przy drodze.

A w krasockiej grocie

Czuwa Boża Matka,

Która obserwuje każdego gagatka.

Agnieszka Bartocha

„Przyroda”

Przyroda jest piękna.

Każdy to przyzna.

Są to piękne kwiaty,

no i ziemia żyzna.

Drzewa szumiące,

Łąki pachnące,

wszystkie zwierzęta

i to, co nas otacza!

Emilia Tkaczyk

Bałwanek

Jestem bałwanek,

w miejscu stać muszę.

Kłaniam się miotłą

i kapeluszem.

A w mroźne noce,

śniegiem zawiane.

Czuję, że jestem

prawdziwym bałwanem.

Natalka Stolarczyk

Szkoła

Szkoła kochana

czeka na nas już od rana.

A my przychodzimy

i tam się uczymy.

Nauczycieli miłych mamy,

dobre stopnie zbieramy.

Z koleżankami i kolegami się spotykamy,

na przerwach dużo gadamy.

Wiedzę zdobywamy

i szkołę bardzo kochamy!

Emilia Tkaczyk